Zespół usługowo-funeralny

zespół domu pogrzebowego wraz z kaplicą

projekt: 2023-2024 
zakres: projekt koncepcyjny
powierzchnia: 389 m²

Projekt domu pogrzebowego z kaplicą przy Cmentarzu Osobowickim to współczesna odpowiedź na potrzebę stworzenia miejsca skupienia, rytuału i godnego pożegnania. Założenie wpisuje się w kontekst otoczenia – sąsiedztwo zabytkowego domu zarządu cmentarza, starodrzew parku oraz charakterystyczna topografia nekropolii tworzą tło o silnym ładunku symbolicznym. Działka, osłonięta zielenią, staje się naturalnym azylem – miejscem ciszy i wewnętrznej refleksji.

Zespół funkcjonalnie i symbolicznie podzielony został na dwie przenikające się strefy: sacrum (kaplicę pożegnalną zaprojektowaną z myślą o ceremoniach świeckich i ekumenicznych) oraz profanum (część techniczno-administracyjną). Główna oś kompozycyjna prowadzi od wejścia, przez plac skupienia, aż po przestrzeń kaplicy, gdzie finałowy gest – obrót trumny lub urny ku wyjściu – symbolicznie domyka ceremonię przejścia.

Architektura opiera się na dialogu dwóch bliźniaczych brył – domu pogrzebowego i kaplicy. Choć zbliżone w proporcjach, różnią się wyrazem i materiałem. Kaplica – monolityczna, wykonana z żelbetu z odsłoniętym kruszywem – przywołuje trwałość i powagę nagrobków. Otwiera się na ogród i światło, łagodząc monumentalność nastrojem natury. Dom pogrzebowy, usytuowany bliżej wejścia, ujęty w pionowe drewniane listwy o ciepłym odcieniu, pełni funkcję tła – stonowanego i spokojnego.

Strefy techniczne zlokalizowano w podziemiu, pozostawiając część reprezentacyjną wolną od elementów zakulisowych. Przewidziano niezależne wejścia, ukrytą logistykę, chłodnię, prosektorium oraz salę konsolacyjną – przestrzeń spotkania i wspólnoty.

Projektowana forma jest oszczędna, ale nasycona znaczeniami. Przenikające się przestrzenie, naturalne światło, szlachetność materiałów – to wszystko służy stworzeniu atmosfery skupienia i zadumy. Skala, dachy i wysokość budynków nawiązują do zabytkowej zabudowy sąsiedztwa, tworząc z nią spójną pierzeję. Zwiększona powierzchnia zieleni, selektywnie wprowadzona roślinność i starannie zakomponowany plac wzmacniają poczucie intymności.

To miejsce nie epatuje formą, a zaprasza do przeżywania. Jest tłem dla emocji, przestrzenią pożegnania i ciszy. Architekturą, która nie mówi za wiele wprost, ale spełnia swoją najważniejszą rolę – towarzyszy.