Dom pod Kołobrzegiem

dom jednorodzinny pod Kołobrzegiem

projekt: 2013
zakres: projekt koncepcyjny
powierzchnia: 350 m²

Projekt domu jednorodzinnego, sąsiadującego z chaotyczną, podmiejską zabudową. Podstawowe bolączki lokalizacji to bliskość ulicy od zachodu oraz nieestetyczne zabudowania od północy. Koncepcja opiera się na spostrzeżeniu, że najlepszą izolację od uciążliwości otoczenia daje odpowiednio zaprojektowana architektura, a nie potężne ogrodzenie.

Długa, monolityczna elewacja frontowa, ustawiona wzdłuż obowiązkowej linii zabudowy, izoluje mieszkańców od hałasów ulicy, dostarczając zachodnie słońce do sypialni, a nawet do salonu, przez przeszklenia w dachu. Fasada częściowo zastępuje również ogrodzenie, udostępniając nieformalną strefę półpubliczną w jednym z narożników działki. Otwarty, przyjazny podjazd pełni funkcję przestrzennej wizytówki domu, dając mieszkańcom i gościm możliwość wygodnego zaparkowania samochodu na terenie posesji. Prywatna strefa wejściowa została wycofana w głąb planu, do wewnętrznego atrium. Zabieg ten, oprócz otwarcia ciekawych i zróżnicowanych perspektyw z wnętrza domu, pozwolił na ustawienie rzutu parteru w poprzek bryły frontowej – wzdłuż północnej granicy działki. W ten sposób dom odgradza ogród od ciężkostrawnego widoku na zabudowania sąsiada. Ukrytym atutem jest reprezentacyjne wejście do domu, usytuowane w jego centrum – tuż obok strefy dziennej. Ta część parteru, dzięki długiej, przeszklonej elewacji południwej, maksymalnie otwiera się na słońce i najlepsze widoki.

W proteście przeciwko powszechnemu, tandetnemu gadulstwu, a także w odpowiedzi na wymogi miejscowego planu, dom przybrał prostą, milczącą formę. Nawet szary kolor i ceramiczny materiał pokrycia dachowego został narzucony przez planistów. To dobrze – ktoś postanowił zapanować nad przykrym chaosem okolicy. Zewnętrzne ograniczenia okazują się jednak inspirujące – pozornie surowa, monolityczna bryła może zaskoczyć gościa swą otwartością, a mieszkańca – dbałością o jego dobre samopoczucie.